Don't fxxk with my love. That heart is so cold. All over my own.

Im Da Reum

임 다름 | 십구 년 |  12-3월-1997년 | 관계

Przyszła na świat zbyt wcześnie. Nie dla niej - dla jej rodziców. Oboje rodzice byli wtedy w trakcie wspinania się po szczeblach swojej kariery lekarskiej i nie mogli z niej zrezygnować, nawet z powodu nagłego pojawienia się w ich życiu dziecka. Pani Mama zastanawiała się nawet nad aborcją, ale Pan Tata wybił jej to z głowy, jako, że był zdrowo myślącym człowiekiem. Postanowili dać życie dziecku, choćby miało być nieszczęśliwe przez nich aż do końca. I tak, dwunastego marca, w Gwangju urodziła się Dareum. Śliczna mała dziewczynka, którą od pierwszego jej oddechu, na rękach trzymała gosposia, zamiast matka. Dorastała w pięknym, ogromnym domu, do którego rodzice wracali z rzadka. Nigdy nie poświęcali jej wystarczająco czasu, by mogła chociażby się z nimi zintegrować. Choć nawet mimo to, bardziej "lubiła" Pana Tatusia. On zawsze dawał jej pieniądze na ciuchy, fajne zabawki i to on co roku kupował jej wielki tort i prezent na urodziny. Co prawda pisał na karteczce, że prezent jest od obojga rodziców, ale ona i tak wiedziała swoje. Matka nigdy się nawet do niej nie uśmiechnęła. Przez chwilowe kłopoty w pracy była bardzo często poddenerwowana, przez co nie sprawiała wrażenia miłej. Dareum nigdy tak na prawdę ich nie poznała. Za swoją prawdziwą "matkę" uważała gosposię, z którą spędzała większość swojego czasu. Jako dziecko nie lubiła kontaktu z rówieśnikami, gdyż ci z najbliższej okolicy byli zawsze brudni, krzyczący i dziewczynka uroiła sobie w głowie, że coś jest z nimi nie tak. Z drugiej strony, dzieci z jej przedszkola, czy później szkoły podstawowej były okropnie zarozumiałe, egoistyczne i niemiłe. Przez to, że trzymała się na uboczu i używała zbyt mądrych, jak na ich wiek, a zarazem chłodnych i raniących dumę młodych bogaczy słów, inne dzieci postanowiły trzymać się od niej równie daleko. Rzadko kiedy czuła w sobie radość. Poza obecnością gosposi, takie uczucia przynosił jej jedynie taniec, który zaszczepiła w niej również kobieta zajmująca się nią od urodzenia. Zawsze oglądały razem filmy o tańcu i programy rozrywkowe. Dareum zawsze lubiła patrzeć na teledyski koreańskich boysbandów, bo ci zawsze mieli niesamowite choreografie. W wieku ośmiu lat poprosiła tatę, aby zapisał ją na zajęcia taneczne. Ten w porozumieniu z matką dziewczynki spełnił jej prośbę, oddając ją w ręce najlepszej nauczycielki baletu w Gwangju. Przez pięć lat trenowała pod okiem bardzo wymagającej i surowej kobiety. Ale nawet mimo wielkich wymagań podobało jej sie to i dawała z siebie wszystko. Do czasu, kiedy zakopała swoją głowę w muzyce do tego stopnia, że wypełniała ona nie tyle jej uszy, gdy jej słuchała, co całe jej ciało. Wtedy już sam balet przestał jej wystarczać. Przeniosła się do grupy tanecznej modern dance, z którą występowała na przeróżnych konkursach i niemal za każdym razem wygrywała. Taniec stał się jej życiem, więc już w wieku piętnastu lat postanowiła, że pozostawi swoje dotychczasowe gimnazjum, które należało do jednych z najlepszych w całym kraju i przeniesie się do Ulzzang Academy. Mając szesnaście lat, kilka poważnych kłótni z matką za sobą i wielkie problemy z zaufaniem, zaczęła naukę w akademii artystycznej. Swoją przyszłość wiązała przedewszystkim z tańcem, a jednak po egzaminach wstępnych zdecydowała, że jej głównym kierunkiem będzie modeling. Taniec nowoczesny wciąż trenowała na zajęciach dodatkowych w szkole oraz ze swoją starą grupą spoza akademii. W międzyczasie poznała na swojej drodze kilku chłopców, którzy odwrócili jej życie do góry nogami. Jeden chorował na cukrzycę i nadpobudliwość psychoruchową, przez co niemiłosiernie irytował Dareum. Nigdy nie była bardziej agresywana niż przy nim. Potem blondyn o metroseksualnej buźce z depresją. Dodatkowo jej najlepszy przyjaciel, który jakimś cudem rozkochał ją w sobie i sprawił, że na trzecim roku przeniosła się do klasy tanecznej. W końcu jednak wszyscy oni odeszli. Nie po to, by ją zranić, każdy miał swoje prywatne powody. Ale odbiło się to na jej psychice. Czuła się opuszczona przez wszystkich, bo żyjąc samemu w akademiku, nawet z gosposią nie miała kontaktu. Przed wakacjami tamtego roku wspięła się na poręcz mostu, z którego chciała zeskoczyć. W ostatniej chwili powstrzymał ją przed tym jej kolega z klasy wokalnej. Po tym zbliżyła się do niego na tyle, by opowiedzieć mu wszystko, co w niej siedziało od zawsze. Miała szczęście, bo trafiła na kogoś o wielkim sercu, kto pomógł jej pozbyć się depresji. Jednak jej chłodny charakter i problemy z zaufaniem zostały w niej do dzisiaj. Do dzisiaj, kiedy wyprowadziła się z Gwangju i zamieszkała w dormie z piątką innych dziewczyn, które ubiegają się o to samo miejsce w wytwórni, co ona. 

dancer trainee | w korei od kilku dni | wciąż otrzymuje pieniądze od ojca co miesiąc

_______________________
Kto pamięta Doyeon Dareum?
No teraz to może już nie Dośka z imienia,
ale wnętrze to samo!
fc; Kim Jisoo (Black Pink)
tytuł; Ed Sheeran "Don't"